در ازدواج، پيدا كردن همسر مناسب يك مساله اي مهم است و آزمايش هاي قبل از ازدواج مساله اي ديگر. شما فكر مي كنيد نتايج آزمايش هاي قبل از ازدواج تا چه اندازه مهم است؟ آيا ممكن است نتايج اين آزمايش ها مانع ازدواج شما شوند؟ اصلا اين آزمايش ها براي چه هستند؟ اگر مي خواهيد جواب اين سوال ها را بدانيد و باورهاي نادرست خود را اصلاح كنيد بهتر است به خواندن اين مطلب ادامه دهيد.
چرا قبل از ازدواج خونمان را آزمايش مي كنند؟
بعضي از مردم بر اين باورند كه آزمايش خون قبل از ازدواج براي اين است كه ببينند گروه خوني شما و همسرتان سازگار است يا خير. با وجود اين كه سازگاري گروه خوني در صورت حاملگي به شما كمك مي كند، ولي جزو آزمايش هاي معمول قبل از ازدواج نيست زيرا در هر صورت هنگام وقوع حاملگي، گروه خوني كنترل مي شود. ازدواج فردي از يك گروه خوني با فرد ديگري با همان گروه خوني يا هر گروه خوني ديگر، كاملا بلامانع و قابل قبول است. بدفهمي ديگر اين است كه بعضي ها فكر مي كنند آزمايش خون براي اين است كه معلوم شود شما و نامزدتان با يكديگر وابسته نيستيد.
در بيشتر كشورهاي دنيا، آزمايش خون استاندارد قبل از ازدواج شامل بررسي از نظر بيماري هاي سيفليس و سرخجه است. در نقاط اندكي از جهان آزمايش ايدز نيز انجام مي شود. در ايران آزمايش خون قبل از ازدواج براي بررسي ابتلا به سيفليس و تالاسمي (كم خوني) است. چرا خون فقط براي بعضي بيماري ها آزمايش مي شود.
علت اين كه آزمايش سيفليس انجام مي شود اين است كه اگر اين بيماري قبل از ازدواج تشخيص داده شود، فرد مبتلا مي تواند خود را معالجه كند و از انتقال بيماري به همسر خود جلوگيري كند. به علاوه، تشخيص و درمان سيفليس در خانم ها مي تواند از انتقال اين بيماري به جنين و عوارض آن هنگام حاملگي جلوگيري كند. بدين ترتيب، انتقال اين بيماري كنترل مي شود. وقتي اين برنامه در سال هاي 1930 و 1940 در ايالات متحده آغاز شد، سيفليس و ساير بيماري هاي منتقل شونده از راه جنسي به خصوص در شهرهاي بزرگ بسيار شايع بودند. در آن زمان، نگراني بسياري در زمينه پيشرفت اين بيماري در بين مردم وجود داشت. كشف آزمايش خوني كه مي توانست مواجهه قديم يا جديد با اين بيماري را نشان دهد، منجر به برنامه هاي غربالگري گسترده اي شد و براي كساني كه قصد ازدواج داشتند نيز مورد استفاده قرار گرفت. در صورت وجود شواهدي از عفونت، قبل از ازدواج فرد مبتلا درمان مي شود.
با وجود اين كه سرخجه در بالغان يك وضعيت جدي محسوب نمي شود، اما براي جنين در حال رشد بسيار مهم است، به خصوص در 3 ماهه اول. اين بيماري با اختلالات شديد هنگام تولد همراه است. شناخت زناني كه نسبت به اين بيماري ايمني ندارند (يعني قبلا مبتلا نشده اند يا واكسن نزده اند) مي تواند نشان دهد كه به چه كساني بايد قبل از حاملگي واكسن تزريق كرد و از خطرات احتمالي به جنين جلوگيري كرد. اگر خانمي نسبت به اين بيماري ايمني نداشته باشد و قبل از حاملگي هم واكسن نزده باشد، بايد از او بخواهيم به افرادي كه احتمال مي رود اين بيماري را داشته باشند، نزديك نشود. به همين دليل، غربالگري خانم ها از نظر ايمن بودن در مقابل اين بيماري قبل از ازدواج مفيد به نظر مي رسد. البته با وجود واكسيناسيون نوزادان در كشور، امروز كمتر كسي يافت مي شود كه نسبت به اين بيماري مصون نباشد.
تالاسمي يك بيماري ارثي است كه در آن مغز استخوان قادر به ساختن هموگلوبين طبيعي به مقدار كافي نيست و خود انواع مختلفي دارد و در همه افراد به يك شكل بروز نمي كند. تالاسمي انواع مينور و ماژور دارد. نوع ماژور همان حالتي است كه ما آن را تالاسمي نيازمند درمان مي دانيم. فردي كه تالاسمي مينور دارد، به ظاهر سالم است. مشكلي ندارد و مي تواند با يك فرد سالم ازدواج كند. اما مبتلايان به تالاسمي مينور اگر با فردي ازدواج كنند كه او هم تالاسمي مينور دارد، 25 درصد احتمال دارد كه فرزند مبتلا به تالاسمي ماژور به دنيا بياورند. به همين علت است كه قبل از ازدواج آزمايش خون از نظر تالاسمي انجام مي شود.
وقتي آزمايش ها كنار گذاشته مي شوند
با وجود آن كه آزمايش خون قبل از ازدواج مي تواند ما را در تشخيص و درمان بيماري ها كمك كند، ولي انجام آن در بعضي از كشورها متوقف شده است. فكر مي كنيد چرا اين اتفاق افتاده است؟ جواب آن واضح است؛ زيرا اين آزمايش در آن كشورها اثر چنداني نداشته و ديده شده است كه علاوه بر صرف وقت و هزينه، همسران باز هم به ميل خود با يكديگر ازدواج مي كنند و به نتايج آزمايش توجهي نشان نمي دهند.
به نظر مي رسد هنگامي كه بيماري هاي منتقل شونده از راه جنسي شيوع بيشتري داشت، غربالگري معقول تر به نظر مي رسيد. با اين وجود، مشكل بيماري هاي منتقل شونده از راه جنسي هنوز كاملا حل نشده است و مطالعات صورت گرفته پس از سال 1970 نشان داده اند كه چند مورد جديد از سيفليس با آزمايش خون قبل از ازدواج تشخيص داده شده است.
طبق مطالعه اي در كاليفرنيا، فقط 35 مورد از 300 هزار نفر در سال 1979 آزمايش مثبت داشته اند. يعني در واقع با تقسيم هزينه ها به اين نتيجه مي رسيم كه به ازاي هر فردي كه بيماري او تشخيص داده شده، 240 هزار دلار هزينه شده است!
اين كه چرا بعضي نقاط اين آزمايش را حذف كرده اند؛ ولي در بعضي مناطق همچنان انجام مي شود، اين است كه شيوع بعضي از بيماري ها در بعضي نقاط بالاتر است؛ اما در ساير مناطق اين بيماري ها شيوع چنداني ندارند و انجام آزمايش ها مقرون به صرفه نيست.
معلوم نيست در آينده چه اتفاقي رخ خواهد داد. ممكن است كشورهايي كه اين بيماري ها شيوع كمتري در آنها دارند، كم كم به اين نتيجه برسند كه ديگر نيازي به انجام آزمايش خون قبل از ازدواج ندارند و مانند برخي نقاط اين كار را از حالت معمول خود دربياورند.
در كشور ما به علت شيوع نسبتا بيشتر تالاسمي به نظر مي آيد هنوز آزمايش خون قبل از ازدواج ضروري باشد و زماني طولاني لازم است تا اين آزمايش از گردونه آزمايش هاي قبل از ازدواج حذف شود. با اين وجود، هنوز برخي از زوجين به اين آزمايش ها توجه كافي ندارند و جواب آن را جدي نمي گيرند. آنها بايد بدانند كه تولد نوزاد مبتلا به تالاسمي علاوه بر آن كه زندگي خانواده را با اختلال مواجه مي كند، هزينه هاي سنگيني را به شبكه بهداشتي كشور تحميل مي كند؛ هزينه اي كه مي تواند براي بيماري هاي غيرقابل پيشگيري و بهبود سطح بهداشت جامعه صرف شود. در زمينه بيماري هايي چون سيفليس نيز وضعيت به همين صورت است! پس با رعايت توصيه هاي پس از آزمايش خون قبل از ازدواج، زندگي آينده خود را از بيماري هاي قابل پيشگيري ايمن كنيد.
بدون دیدگاه