عفونت با ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) که نوعی رتروویروس است، می تواند منجر به طیفی از شرایط از جمله AIDS (سندرم نقص ایمنی اکتسابی) شود. درمان موثر افراد HIV مثبت شامل یک رژیم دارویی مادام العمر برای سرکوب ویروس است. هنوز واکسن و درمانی برای آن وجود ندارد. فرد HIV مثبت تحت درمان، می تواند انتظار داشته باشد که یک زندگی عادی داشته باشد و با این ویروس بمیرد، نه با آن. فرد HIV مثبت که در نتیجه درمان طولانی مدت دارای بار ویروسی بسیار پایینی است، عملاً هیچ خطری برای انتقال HIV از طریق جنسی ندارد.
پس از عفونت اولیه، فرد ممکن است هیچ علامتی را متوجه نشود، یا ممکن است دوره کوتاهی از بیماری شبه آنفلوانزا را تجربه کند. در این دوره ممکن است فرد متوجه نباشد که HIV مثبت است، لذا می تواند بعنوان ناقل ویروس عمل کند. به طور معمول، این دوره با یک دوره کمون طولانی‌مدت بدون هیچ علامتی دنبال می‌شود. در نهایت عفونت HIV خطر ابتلا به سایر عفونت‌ها مانند سل، و همچنین سایر عفونت‌های فرصت‌طلب و تومورهایی را که در افرادی که عملکرد طبیعی ایمنی دارند، نادر است، افزایش می‌دهد. مرحله پایانی اغلب با کاهش وزن ناخواسته نیز همراه است. بدون درمان، فرد مبتلا به HIV می تواند انتظار داشته باشد که 11 سال زنده بماند. آزمایش زودهنگام در متوقف کردن پیشرفت بیماری و جلوگیری از آلوده شدن دیگران موثر است.
HIV عمدتاً از طریق رابطه جنسی محافظت نشده (از جمله رابطه جنسی مقعدی و واژینال) ، سوزن های زیرپوستی آلوده یا تزریق خون، و از مادر به کودک در دوران بارداری، زایمان یا شیردهی منتقل می شود. برخی از مایعات بدن مانند بزاق، عرق و اشک، ویروس را منتقل نمی کنند. رابطه جنسی دهانی خطر کمی برای انتقال ویروس دارد.
HIV/AIDS که در اوایل دهه 1980 در سراسر جهان به رسمیت شناخته شد، تأثیر زیادی بر جامعه به عنوان یک بیماری و به عنوان منبع تبعیض داشته است. تصورات نادرست زیادی در مورد HIV/AIDS وجود دارد، مانند این باور که می‌تواند از طریق تماس غیرجنسی اتفاقی منتقل شود. این بیماری موضوع بسیاری از مناقشات مربوط به مذهب، از جمله موضع کلیسای کاتولیک مبنی بر عدم حمایت از استفاده از کاندوم به عنوان پیشگیری، شده است.
ایدز اولین بار توسط مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده (CDC) در سال 1981 شناسایی شد و علت آن – عفونت HIV – در اوایل دهه شناسایی شد. تا سال 2021 تخمین زده می شود که این بیماری باعث حداقل 40 میلیون مرگ در سراسر جهان شده باشد. در سال 2021، 650000 مرگ و میر و حدود 38 میلیون نفر در سراسر جهان با HIV زندگی می کردند. حدود 20.6 میلیون نفر از این افراد در شرق و جنوب آفریقا زندگی می کنند.
در ایران، در حال حاضر حدود ۲۳ هزار مبتلا زنده بهHIV گزارش شده است. از کل موارد تشخیص داده شده مبتلا به HIV تا شهریور ۱۳۹۹ حدود ۵۹ درصد انتقال ویروس از طریق اعتیاد تزریقی و حدود ۲۳ درصد از طریق رابطه جنسی گزارش گردید. همچنین ۱/۷ درصد انتقال از طریق مادر به جنین بوده است. اما آمار مبتلایان جدید در شش ماه نخست ۱۳۹۹ به حدود ۵۰ درصد انتقال بیماری از راه جنسی و ۲۳ درصد از طریق اعتیاد تزریقی تغییر کرده است. از ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۲ هیچ مورد ابتلا به ویروس ایدز از طریق انتقال خون گزارش نشده است. بین سال‌های ۱۳۹۵ تا ۱۳۹۷ آمیزش جنسی، اصلی‌ترین راه انتقال ایدز در ایران تخمین زده شده است و شمار زنانی که از راه جنسی به ویروس HIV دچار شده‌اند به ده برابر افزایش یافته است.
در حال حاضر امکان تشخیص ویروس از طریق شناسایی Ab و Ag و همچنین به روش مولکولی( (PCR در آزمایشگاه میلاد فراهم میباشد.
بدون دیدگاه